اللهم ...

آنان كه خاك را به نظر كيميا كنند
آيا بود كه گوشه چشمي به ما كنند

اي خداي عيسي!
مگر نه رمز عروج، سبكبالي و سبكباري است، عطايمان كن!

اي خداي ايوب!
همه چيز جز خيانت، تاب آوردني است. صبرمان را جز در اين مسير بيازماي!

اي خداي موسي!
فرعونيت منتشر در ميان خلايق را در نيل تنبه غرق كن و موساي خشيت و خشوع و بندگي را حكمران وجودمان ساز.

اي خداي يوسف!
براي اين كه دل به زليخاي وسوسه نسپاريم، به جلوه اي از جمال تو محتاجيم.

اي خداي ابراهيم!
اكنون كه بتهاي سنگ و چوب، تغيير و تكامل يافته اند و روح و جان گرفته اند،روح دوستي ات را در دست و دل ما زنده كن.

اي خداي محمد!
تنها چاره جاهليت آخرالزمان، ظهور حجت خاتم است. در فرجش تعجيل بفرما.

خدايا!
در اين هرزه بازار قلبها و نگاهها، دل ما را از آن خودت و چشم ما را نگران خودت كن.

خدايا!
چه كسي مي تواند ادعا كند كه بيشتر از تو خلايق را دوست دارد؟ اعتماد به دوست داشتن خود را در ما پديد بياور!

خدايا!
نعمت هاي مغفول را با ستاندن، يادآوري مكن.

خدايا!
به كه بايد گفت جز خودت كه هجران محبوب، ريشه طاقتمان را سوزانده است و درخت وجودمان را به خشكي نشانده است.

خدايا!
آن قدر تعابير دوست داشتن، براي غير تو مستعمل شده كه نمي دانم با كدام واژه بگويم: دوستت دارم.

خدايا!
سر بر دامن كه بگذارد، دلخسته اي كه جز تو پناه ندارد؟

استاد شجاعی